این 10 Manget را به کاشی خود اضافه کنید

این اثر از بناهای قرن هشتم ه.ش و دارای سردری زیبا و خوش طرح مزیّن به کتیبههایی به خط کوفی در متن کاشی و فیروزهای است. واژه کاشی از نام شهر کاشان اقتباس شده که از اوایل دوران اسلامی به عنوان مرکز صنعت سفالسازی مشهور بود. مادر مجدالدوله سیده، دستی پشت پرده در تصمیم گیریهای حکومتی بود. علاوه بر پایانهٔ مرکزی و شمال غرب، دو پایانهٔ دیگر نیز در شرق و جنوب غرب تبریز در حال احداث کاشی با چسب هستند. دشمن قصد تصرف دوباره این روستا را دارد که این بار نیز موفق نمیشود. برخی از قطعات دیگرِ این مرقع در سالهای ۸۵۵ و ۸۸۶ ه.ق در بغداد نوشته شدهاست و چند قطعه از خوشنویسانِ کمتر شناختهشدهٔ دیگر مانند «محمد» وجود دارد که امکان شناسایی و تفکیکِ او از دیگر خوشنویسانی که محمد نام داشتند امکانپذیر نیست. نیمهٔ نخست سدهٔ ۹ ه.ق شمسالدین محمد بایسنقری در مرقع H2153 یک قطعه با بیتهایی از غزل «یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست / جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست» وجود دارد که در هرات نوشته شدهاست.

مواد کمکی به موادی گفته میشود که در فرایند رنگرزی نقش کلیدی را بازی کرده و بدون آنها رنگرزی به صورتی نا تمام انجام میگردد و کالای رنگرزی با کیفیت نامطلوب رنگرزی میشود. حاشیهٔ نخست سنگ این متن را بر خود دارد: «أللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ محمّدٍ و علیٍّ و فاطِمَةَ و الْحسنِ و الْحسَینِ و علیٍّ و محمّدٍ و جعفَرٍ و موسیٰ و علیٍّ و محمّدٍ و علیٍّ و الْحسنِ و الْقائِمِ الْحُجَّةِ» کتیبهٔ دوم اطراف آن است و آیهای از قرآن را دربردارد: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ» در حاشیهٔ داخلی سنگ در اطراف نقش محرابی آن به خط ریزتر به تعمیر حرم و بانی آن اشاره شدهاست: «أمَرَ بِعمارَةِ الْمشهدِ الرَّضویِّ علیِّ بنِ موسٰی ألْعَبدُ الْمُذْنِبُ الْفَقیرُ إلیٰ رَحمَةِ اللهِ أبوالقاسم أحمدُ بنُ علیُّ بنُ أحمدُ الْعَلَویُّ الْحُسینی تَقَبَّلَ اللهُ مِنْهُ» در ذیل آن نیز، نام سازندهٔ سنگ «عبیدالله بن احمد قره» آمدهاست. فرهنگنامهٔ تصویری آرایه و نقش فرشهای ایران، صفحهٔ ۱۰۳ و ۱۰۴. نگارهٔ دوم تصویری از غزل «دیدار شد میسر و بوس و کنار هم / از بخت شکر دارم و از روزگار هم» و نگارهٔ سوم تصویر الحاقی جوان ایستادهٔ باز بر دست.

۹۶۳ ه.ق/۱۵۵۶ م حسن کاتب نسخهٔ کتابخانهٔ کاخ گلستان (شمارهٔ ۳۶۳) این اثر کتابت شده در شیراز، سه نگاره دارد؛ نگارهٔ نخست با عنوان «شکارگاه»، بیت «در انتظار خدنگش همی برد دل صید / خیال آنکه به رسم شکار باز آید»، نگارهٔ دوم با عنوان «مجلس بزم» بیت «کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش / معاشر دلبری شیرین و ساقی گلعذاری خوش» و نگارهٔ سوم با عنوان «چوگان»، بیت «خنگ چوگانی چرخت رام شد در زیر زین / شهسوارا چون به میدان آمدی گویی بزن» را به تصویر کشیدهاست. نگارهٔ گرمابه و تصویری از بیت «اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش / حریف خانه و گرمابه و گلستان باش»؛ ۸. نگارهٔ سرای مغان با رقم فرخ بیگ و تصویری از بیت «در سرای مغان رفته بود و آب زده / نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده»؛ ۱۱. سدهٔ ۹ ه.ق شیخ محمود پیر بوداقی در مرقع H2153 چهارده قطعه از بوداقی آمده که کهنترین قطعه، ابیاتی از غزل «بَرید باد صبا دوشم آگهی آورد» دارد که در سال ۸۶۳ ه.ق/۱۴۵۹ م در جنتآباد شیراز نوشته شده است.

نگارهٔ میکده با رقم نارسینگ و تصویری از بیت «هرگز به یمن عاطفت پیر می فروش / ساغر تهی نشد ز می صاف روشنم»؛ ۹. بهنظر میرسد که بیشترشان برای افرادی آفریده شدهاند که هر کلمه از هر بیت حافظ را در حافظ محفوظ دارند. مکعب نخست با طول ۲۸ متر و بلندی ۱٫۷۰ متر سکویی است که پایهٔ بنیادین بنا را میسازد. شوال ۱۰۲۵ ه.ق/اکتبر ۱۶۱۶ م شاه قاسم نسخهٔ موزهٔ ملی ایران (شمارهٔ ۹۲۱۰) این اثر دارای شش نگاره است. حدود سال ۱۰۱۹ ه.ق/۱۶۱۰ م نسخهٔ کتابخانهٔ بریتانیا (شمارهٔ ۷۵۷۳) این اثر ۸ نگاره دارد که در ۳ نگارهٔ آن جهانگیر در حال بازی با فرشتگان، خرم و پسرانش (میرزا ابوالحسن، خرم و پرویز) مصور شدهاند. محمد قاسم و محمد یوسف نسخهٔ کتابخانهٔ چستربیتی (شمارهٔ ۲۲۹) این نسخه ۴۹۰ تصویر دارد که برخی رقم محمد قاسم و مابقی احتمالاً کار محمد یوسف است. از جمله دستگاههای مکانیکی خودکاری که جزری در کتاب الجامع بینالعلم و العمل النافع فی صناعة الحیل از آنها سخن گفته، شش فواره است که در فاصلههای زمانی مشخص، بهطور خودکار، تغییر شکل میدادند. در میان جانباختگان، برخی ابتدا بازداشت و سپس کشته شدهاند، نادر مختاری از جمله این جانباختگان است. در میان نُسَخِ شناساییشده نیز، از نامِ شاعرانی که اشعارشان موضوع قطعهها بوده، کمتر یاد شده است.